ریشه واژه خاویار درست مانند خاستگاه خود خاویار نیز ناشناخته است، واژه نامه انگلیسی آکسفورد بدون اینکه مدارک معتبری درباره خاستگاه کلمه خاویار داشته باشد،پیشنهاد می دهد که این کلمه در حدود اواخر قرن شانزدهم از کلمه ی caviale ایتالیایی و یا از khavyar ترکی گرفته شده است. این کلمه قبل از اینکه در انگلیسی به صورت caviar دربیاید تلفظ ها و هجاهای متفاوتی به خود گرفته است. حتی تا چند وقت پیش هم این واژه معمولا” به e ختم می شد و با کلمه prepare هم وزن بود.
واژه نامه آکسفورد به عنوان مرجعی ارزشمند برای ریشه واژگان انگلیسی در نظر گرفته می شود،اما عدم قطعیت واژه خاویار، یکی از زبان شناسان یونانی قرن بیستم به نام دیمتریوس جی گئورگاکاس را به کنجکاوی واداشت.او در دهه 1970 روی یک واژه نامه ی انگلیسی- یونانی کار می کرد و به ویژه به راه و روش تبدیل کلمات از یونانی به انگلیسی علاقمند بود. شم زبانی اش به او می گفت که این کلمه از یونانی وارد انگلیسی شده و خاستگاه آن ایتالیایی یا ترکی است.
البته واژه نامه ی آکسفورد، با آوردن یک دلیل معترف شده است که کلمه ی خاویار شباهتی به کلمات ترکی ندارد. این دلیل نشان می دهد که ترک ها این اصطلاح را از کسان دیگری وام گرفته اند. گئورگاکاس نیز دریافت که مشکل است ایتالیایی ها این کلمه را ابداع کرده باشند.چرا که خاویار هرگز یک غذای محلی در ایتالیا نبوده،بلکه به این کشور وارد شده است. از سویی دیگر، یونانی ها در پرورش تخم ماهی های نمک سود شده دارای سنتی دیرینه هستندکه آن را تاراماس یا بوتارگو می نامیدند. این کار به وسیله ی نمک سود کردن کل محفظه ی تخمدان ماهی که معمولا” یک شاه ماهی یا ماهی تون بزرگ است، صورت می گیرد، اگرچه این کار برای اغلب ماهی های مدیترانه انجام می شود. در حالی که ایتالیایی ها و ترک ها احتمالا” هر از چندگاهی از خوردن خاویار لذت می برند، این غذا در فرهنگ یونان بسیار جا افتاده است. گئورگاکاس بر آن بود تا تحت عنوان یک غرور ملی، اشتباه بودن ادعای واژه نامه آکسفورد را به اثبات برساند.
اودلایل دیگری آورد که حاکی از استفاده یونانی ها از این غذا قرن ها قبل از کشف غذاهای خدایان توسط ایتالیایی ها و ترک ها بود.تمدن یونان باستان بر محور دریا استوار بود.یونانی ها ملوان ها، تاجرها و صیادهای ماهری بودند که از توانایی هایشان برای اشاعه ی فرهنگشان در سراسر دریای مدیترانه استفاده می نمودند.ماهی های نمک سود شده،نقطه ی اتکای غذاهای دریایی وتجارت های بزرگشان بود.به این دلیل که نمک یک نگه دارنده است،امکان فروش ماهی های نمک سود شده به دست یونانیان در سراسر منطقه وجود داشت.
یونانی ها حتی قبل از اینکه سواحل شمالی دریای سیاه را در قرن ششم قبل از میلاد مستعمره خویش کنند،احتمالا” در حوالی مدیترانه با ماهی خاویاری روبرو شده بودند.اینکه آنها از این ماهی با عنوان یکی از ماهی های ناب یاد می کنند،شاید به دلیل قیمت بالای آن بوده است.تصویر ماهی در کنده کاری های معبدی قدیمی در شهر باستانی الاقصر مصر و همچنین در سکه های قدیمی یافت شده در تونس دیده می شود و گواه آن است که استفاده از سکه های ضرب شده به نقش ماهی خاویاری در امتداد سواحل آفریقای شمالی رایج بوده است.
